Rok 2010, w którym przypada dwusetna rocznica urodzin Fryderyka Chopina, decyzją Parlamentu RP został ustanowiony Rokiem Chopinowskim. Fryderyk Chopin urodził się 1 marca (lub 22 lutego) 1810 roku w Żelazowej Woli. Jego ojcem był spolonizowany Francuz – Mikołaj Chopin; matką – pochodząca ze zubożałej szlachty kujawskiej – Tekla Justyna z Krzyżanowskich. W tym samym roku cała rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie w Liceum Warszawskim Mikołaj Chopin otrzymał posadę nauczyciela języka francuskiego.
Do szóstego roku życia Fryderyk uczył się gry na fortepianie w domu, pod okiem starszej siostry Ludwiki, po czym zaczął pobierać prywatne lekcje muzyki u Wojciecha Żywnego. Następnie został uczniem Liceum Warszawskiego, a w wieku 16 lat wstąpił do Szkoły Głównej Muzyki, do klasy prof. Józefa Elsnera. Ukończył ją po trzech latach z najwyższą oceną i adnotacją: „szczególna zdatność -geniusz muzyczny”. Już jako kilkuletni chłopiec był znany w Warszawie z wielkiego talentu. Grał i komponował. Jego utwory zaczęły być wydawane drukiem; pierwsza publikacja ukazała się, gdy Chopin miał siedem lat. Bywał częstym gościem w salonach warszawskiej arystokracji, gdzie nie szczędzono mu pochwał – wszak uchodził tam za „polskiego Mozarta”. Jako dziewiętnastolatek zaczął darzyć młodzieńczym, acz nieodwzajemnionym, uczuciem śpiewaczkę Konstancję Gładkowską, co stało się inspiracją do skomponowania dwu wspaniałych koncertów fortepianowych.
W listopadzie 1830 roku opuścił Warszawę, by przez Wiedeń dotrzeć do Paryża (w 1831 roku) i tam pozostać już do końca swych dni. W stolicy Francji szybko nawiązał kontakt z najznakomitszymi muzykami, m.in. z Ferencem Lisztem. Zaczął dawać koncerty i przede wszystkim nadal komponował. W roku 1838 na kilka najbliższych lat związał się ze sławną pisarką francuską George Sand. W tym okresie stworzył swe najważniejsze utwory: Sonatę b-moll z Marszem żałobnym, pisany m.in. na Majorce cykl 24 Preludiów wraz ze słynnym Preludium „Deszczowym”, epickie w charakterze ballady i wirtuozowskie scherza, polonezy – wśród nich heroicznego Poloneza As-dur op. 53, a także jedno z najbardziej wizjonerskich dzieł – Poloneza-Fantazję oraz przepojoną pięknem śpiewnych melodii – Barkarolę. Nadal komponował nokturny, walce i tak bardzo polskie w charakterze mazurki, wywiedzione z autentycznego źródła mazowieckich tańców i pieśni.
Po rozstaniu z George Sand jego twórczość wyraźnie osłabła. Dwa lata później, 17 października 1849 roku zmarł w Paryżu, po kolejnym nasileniu gruźlicy, z którą się zmagał od wczesnych lat młodości. Spoczął na paryskim cmentarzu Peree-Lachaise.
Urna z sercem autora mazurków została umieszczona w filarze kościoła św. Krzyża w Warszawie. Stało się tak, gdyż miastem jego młodości była Warszawa, gdzie spędził pierwszych 20 lat swego krótkiego, bo trwającego zaledwie 39 lat, życia. Tutaj zdobył wykształcenie oraz objawił swój talent pianistyczny i kompozytorski, tu zawierał przyjaźnie i przeżywał pierwszą miłość. Warszawa uznała go za prawdziwego muzycznego geniusza. Pomimo że w drugiej części życia przebywał na emigracji, zawsze czuł się Polakiem i utrzymywał kontakt z krajem i najbliższymi. Życzeniem Chopina, wyrażonym na łożu śmierci, było, by jego serce powróciło do Warszawy. Tak też się stało.
O polskości Fryderyka Chopina świadczy jednak przede wszystkim jego muzyka, wywiedziona z ducha, tradycji i historii Polski. Tworząc w taki właśnie sposób, swym dźwiękowym wizjom potrafił nadać kształt doskonały i równocześnie uniwersalny. Jego dzieła są uniwersalne na tyle, by mogły stać się własnością już nie jednego, ale wszystkich narodów.
Fryderyk Chopin był twórcą prawdziwie romantycznym. Komponował muzykę, której absolutna doskonałość pozwoliła jej stać się wartością ponadczasową, od dziesiątków lat ciągle budzącą wielkie zainteresowanie muzyków i słuchaczy na całym świecie.
Jan Popis
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.