Kolejna dwudziesta druga moneta w serii Skarby Stanisława Augusta - Stanisław Leszczyński – dwukrotny król Polski.
Żeby zostać królem Polski w końcówce istnienia I Rzeczpospolitej oprócz poparcia szlachty trzeba było mieć poparcie obcych armii. Podobnie rzecz miała się w przypadku wyboru na króla Stanisława Leszczyńskiego. Pierwszy raz został królem Polski na skutek klęski Augusta II Sasa w wojnie ze Szwecją w 1704 r. Po klęsce militarnej swojego protektora króla Szwecji zmuszony został do abdykacji w 1709 r. Ponownie wybrany został na Króla Polski w 1733 r. po śmieci Augusta II przy poparciu króla Francji – swojego teścia. Niestety i tym razem po 3 latach był zmuszony zrzec się korony na rzecz Augusta III – popieranego przez Rosję. Okresy wygnania spędził najpierw w dziedziczonym przez władców szwedzkich Księstwie Dwóch Mostów. Karol XII uczynił go księciem z upoważnienia (fr. prince par délégation), co miało zabezpieczyć egzystencję byłego polskiego monarchy. Po drugiej abdykacji został dożywotnim władcą bogatego księstwa Lotaryngii i Baru, należącego dotychczas do Franciszka Lotaryńskiego. Na wygnaniu napisał wydane anonimowo postępowe dzieło Głos wolny wolność ubezpieczający. Zmarł w 1766 r.
W serii Skarby Stanisława Augusta w dniu 26.01 zostanie wyemitowana dwudziesta druga moneta przedstawiająca Stanisława I Leszczyńskiego.
Na rewersie monety widnieje przeniesione z medalu popiersie króla (zapewne według obrazu Jana Bogumiła Plerscha) w lewym profilu, z krótkimi włosami zaczesanymi do tyłu, z wąsami, w kirysie i w płaszczu z futrzanym kołnierzem spiętym zaponą.
Na awersie monety czytamy tekst z rewersu medalu (w tłumaczeniu): Król, wyniesiony na tron podczas szwedzkich zamieszek w Roku Pańskim 1705, ustąpił sile powracającego Augusta II. Po śmierci tegoż jednogłośnie wybrany Roku Pańskiego 1733. Ustępując przed przemocą, na podstawie traktatu wiedeńskiego Roku Pańskiego 1736 objął we władanie Lotaryngię. Filozof, dobroczyńca, pomny zawsze na ojczyznę, przypadkowymi płomieniami poparzony, umarł w Lunéville Roku Pańskiego 1766, w dniu 23 lutego, mając lat 89.
